Po 34 godzinach jazdy autobusem, dotarlam do Broome, miejscowosci, polozonej na zachodnim wybrzezu. Na poczatku nie bylo lekko, ale po 10 godzinach siedzenia przyzwyczailam sie i bylo mi wszystkjo jedno. Zreszta mialam bardzo sympatyczna kompanie - obok mnie siedziala 16 letnia dziewczynka, (niezwykle dorosla, jak na swoj wiek), za nami dwie aborygenki z dziecmi.

Rozmowa toczyla sie w sumie cala noc. Bo ja zainteresowana Aborygenami, a one bardzo chetnie opowiadaly mi rozne historie z ich zycia. Niektore straszne, niektore smutne i bardzo prosily bym nie interesowala sie Aborygenami z pustyni. Mezczyzni z pustyni moga uzywac magii i przez co moga byc niebezpieczni. Obie Aborygenki, ktore spotkalam, wychowuja dzieci, pracuja, ich mezawie rowniez. Obie inteligentne, z duzym poczuciem taktu. Ich dzieci czyste, grzeczne i bardzo slodkie. Uwazam, ze obrazek obdartego Aborygena jest troche przypisany na wyrost. Mozna spotkac roznych Aborygenow, tak samo jak mozna spotkac roznych Polakow.

Dojechalam do Broome wieczorem, wiec szybko wzielam prysznic i poszlam spac. Spalam chyba 20 godzin. Kiedy sie obudzilam, przetarlam oczy, zrozumialam ze jestem w raju. W moim hostelu Broome's Last Resorts, atmosfera bardzo relaksowa. Ludzie chodza na bosaka, sacza browary, sluchaja muzyki i cwicza sie w konwersacji. Co innego mozna robic.
Mieszkam w 6 osobowym pokoju z dziewczyna z UK, Szwecji, Indii i 70 letnia Australijka, ktora przyjazdza do tego hostelu co roku na 6 miesiecy, bo klimat Broom jej sluzy. Towarzyszy jej syn.

Miasteczko Broome jest najbardziej urocza dziura, w jakiej kiedykolwiek bylam. Dwia ulice na krzyz, Chinatown z chinskimi restauracjami i kilkoma sklepami. Palmy, trzy hostele i pelno mlodych ludzi na ulicach. Aborygeni przygladaja sie wszystkiemu z boku. Wieczorem siedza na trawnikach w grupach. Wyglada to troche niebezpiecznie, ale w rzeczywistosci zadnemu turyscie nic sie nie stalo. Pytalam w recepcji.

Wczoraj plywalam w oceanie. Woda ciepla jak w basenie, fale cude, raz duze, raz male, czysty piasek. Spieklam sie okrutnie, mimo kremow i protektorow.

Bardzo przyjemne sa wieczory w hostelu. Wszyscy spotykamy sie przy barze, puszczamy muzyke z grajacej szafy. Sa tance, spiewy i duza dawka sympatii. Duzo Japonczykow, kilka osob z UK, kilka z Niemiec i Holender - dusza towarzystwa, dzieki niemu wieczory sa na prawde ciekawe. Ludzie w roznym wieku od 18 do 70 lat. Troche odsunelam sie przez to od celu mojej podozy. Jeszcze nie skontaktowalam sie z Aborygenami, na ktorych Pat Torres dala mi namiar.

Ale zabawa tez jest mi potrzebna. Koncze bo jeszcze nic nie jadlam i ludzie czekaja na mnie, bo dzis znow jedziemy nad ocean.

Pozdrawiam z rozplywajacego sie w upale i relaksie Broome.